Ιπποκρατική ιατρική

Στην εποχή του Ιπποκράτη η ερμηνεία της αρρώστιας βασιζόταν στη διαταραχή της ισορροπίας των τεσσάρων χυμών του σώματος (αίμα, φλέγμα, κίτρινη χολή, μαύρη χολή).
Για την αποκατάσταση της ισορροπίας συχνά χρησιμοποιούνταν εμετικά, καθαρτικά ή σικύες (βεντούζες) ενώ στα γενικότερα μέτρα περιλαμβάνονταν δίαιτα, γυμναστική, μουσική και αποφυγή υπερβολικής κόπωσης.
Ο καυτηριασμός εφαρμοζόταν σε φλεγμονές, πληγές και όγκους παράλληλα με την πραγματοποίηση εκτεταμένων χειρουργικών επεμβάσεων κάτω από την αναισθητική δράση του οπίου ή του μανδραγόρα